Efficiënt beleggen door vaart te minderen

Haast en spoed is zelden goed, luidt het spreekwoord. Nu één muisklik volstaat om onze wensen vervuld te zien, vergeten we maar al te vaak dat er tijd nodig is om een zaadje tot volle ontwikkeling te brengen en dat duurzame resultaten slechts op lange termijn mogelijk zijn. Ook in de financiële wereld is dat zo.

Duurzame winst wordt stapsgewijs opgebouwd.

De manier waarop we tegen beleggen aankijken, hangt nauw samen met onze tijdsperceptie. De opkomst van het internet heeft onze relatie met tijd danig veranderd. Met een simpele muisklik kunnen we alles wat veraf is in een oogwenk dichtbij brengen, en alles wat vroeger verborgen was zichtbaar maken. We kunnen onmiddellijk informatie krijgen over alle mogelijke onderwerpen en dingen kopen waarvan we vroeger niet eens wisten dat ze bestonden. Nu we constant verbonden zijn met alles en iedereen, is onze tijdservaring grondig gewijzigd. We verwachten nu onmiddellijk resultaat. Of we online een boek kopen, een reis boeken, informatie opzoeken of gokken, het moet allemaal snel gaan.

Het leven verloopt echter in stadia. Elke oogst is het resultaat van wat eerder werd gezaaid en tijd kreeg om te groeien. Hoe geniaal muzikanten of atleten ook zijn, ze hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen en vooral om een zekere regelmaat in hun prestaties te bereiken.

© Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Accumulation_function

Op financieel gebied is het net zo. Duurzame winst wordt stapsgewijs opgebouwd, en elke stap is noodzakelijk voor de groei en de consolidering van de totale winst. We kunnen beleggen in de beste bedrijven, maar dan nog moeten we de tijd zijn werk laten doen.

Snellere processen, een nieuw model

Ons levensritme is sinds de industriële revolutie sterk versneld. Heel wat processen die vroeger door iedereen afzonderlijk werden uitgevoerd, zijn nu geautomatiseerd, wat zorgt voor een steeds snellere productie en een versneld middelenbeheer. Die evolutie deed zich ook voor in het beheer van financiële vermogens. De alomtegenwoordigheid van de media heeft daar wellicht een rol in gespeeld. De overmediatisering van wat er zich op de beurs afspeelt en de succesverhalen hebben mensen namelijk doen geloven dat beleggen op de beurs altijd de eenvoudigste manier is om snel veel geld te verdienen. Dat is hetzelfde als denken dat we brood kunnen bakken terwijl het graan nog maar pas is gezaaid.

Die evolutie werd waarschijnlijk versterkt door de informatisering van vermogensbeheer. Eind jaren zeventig begonnen vermogensbeheerders gebruik te maken van algoritmen, niet om hun beleggingsstrategie uit te stippelen, maar om het juiste beleggingsmoment te bepalen. Onlangs werd met high-frequency trading een nieuwe stap gezet in autonoom vermogensbeheer. Daarbij worden door middel van algoritmen speculatieve long- en short-posities ingenomen op alle mogelijke waarden (aandelen, indexen, grondstoffen enz.).

Kunstmatige intelligentie is echter slechts een van de technieken die gebruikt worden in zogenoemd passief beheer. Die beheersstijl houdt zich niet bezig met het analyseren van de bedrijven in een portefeuille. Integendeel, er wordt belegd in indexfondsen die de prestaties van de verschillende beursindexen proberen na te bootsen. Passief beheer heeft dus drie belangrijke kenmerken: weinig analyse, speculatie en een centrale rol voor kunstmatige intelligentie. Met die ingrediënten hopen voorstanders van deze beleggingsvorm op korte termijn uitzonderlijke resultaten te boeken.

Verschillende benaderingen van risico

Heel wat theorieën pleiten tegen passief beheer. In de moderne portefeuilletheorie, die Harry Markowitz in 1952 ontwikkelde, wordt bijvoorbeeld niet alleen gekeken naar rendement, maar ook naar de risicoperceptie. De voornaamste hypothese is namelijk dat beleggers beslissingen nemen op basis van hun risicoaversie. Omdat het rendement hoger ligt wanneer beleggers meer risico nemen, bestaat doeltreffend portefeuillebeheer erin het beste rendement te behalen in verhouding tot het risico dat de belegger bereid is te nemen.

Hebben beleggers in alle situaties echter dezelfde kijk op risico? Volgens de behavioural finance, een discipline die het verschil bestudeert tussen de manier waarop mensen in theorie financiële beslissingen zouden moeten nemen en de manier waarop ze dat in de praktijk doen, is dat niet het geval. Dat blijkt alvast uit de vooruitzichttheorie of prospect theory die Daniel Kahneman en Amos Tversky in 1979 ontwikkelden. In hun onderzoek kwamen zij namelijk tot de conclusie dat we een onevenredig grote voorkeur hebben voor gegarandeerde resultaten ten opzichte van waarschijnlijke resultaten. Als de vooruitzichten van een bepaalde handeling bovendien erg positief zijn, hebben we de neiging om de kans op succes te hoog in te schatten, en omgekeerd. Daarom doen mensen zonder aarzelen mee aan de loterij, ook al is de kans dat ze de hoofdprijs winnen bijzonder gering. Anderzijds hebben heel wat mensen vliegangst omdat ze denken dat de kans vrij groot is dat het vliegtuig zal neerstorten, terwijl dat in werkelijkheid even weinig voorkomt als het winnen van de lotto. Winstbejag kan mensen dus ondoordachte risico’s doen nemen.

De grondbeginselen van beleggen op de beurs volgens Warren Buffett

Beleggers moeten risico's herkennen en beseffen dat we als mens geneigd zijn om de kans op iets naargelang de vooruitzichten te overschatten of te onderschatten. Die twee zaken zijn echter niet de enige succesfactoren, zoals Warren Buffett duidelijk heeft aangetoond.

Warren Buffet werd geboren in 1930 en had van jongs af aan een bijzonder talent om de juiste beleggingen te doen op het juiste moment. Op zijn dertigste was hij al miljonair. Zijn fortuin groeide geleidelijk aan tot 81,7 miljard dollar in 2018, omdat hij zich bewust was van het belang van risicobeheersing en besefte dat beleggingen winstgevend moesten zijn op lange termijn. Zo belegde het ‘orakel van Omaha’ alleen maar in bedrijven met een dominante marktpositie in stabiele sectoren (Coca-Cola, Walmart, Kraft Foods, Wells Fargo enz.). “Om succesvol te kunnen beleggen, moeten we niet alleen het concurrentievoordeel van een bedrijf bepalen, maar vooral ook de duurzaamheid ervan”, zo zegt hij.

Warren Buffett heeft ook nog twee andere erg belangrijke principes. Het eerste is om te beleggen in bedrijven met een groot groeipotentieel op een moment dat ze nog niet duur zijn. Om dat te kunnen doen, hebben we ook het tweede principe van deze superbelegger nodig: beleggers moeten zich beperken tot beleggingen die ze goed begrijpen.

Eenvoudige principes voor een complexe wereld

Dagelijkse toepassing van deze principes

Wat is intelligent vermogensbeheer als we rekening houden met al het voorgaande? Intelligent vermogensbeheer is in de eerste plaats een kwestie van mentaliteit. Beleggers die een aantrekkelijk rendement willen zonder buitensporige risico's te nemen, moeten beseffen dat aandelen kopen betekent dat ze een belang in een bedrijf nemen voor de lange termijn. Beleggen met een tijdshorizon die afgestemd is op de levenscyclus van bedrijven, met andere woorden op de lange termijn, is een van de sleutels tot succes. En dat is precies wat Warren Buffet al zijn hele leven doet.

Bij Banque de Luxembourg, volgen wij dezelfde aanpak. Wij beleggen namelijk in gevestigde kwaliteitsbedrijven die actief zijn in stabiele sectoren waarmee wij vertrouwd zijn en die uitzicht geven op een regelmatig rendement. We vertrekken van een grondige marktanalyse en selecteren bedrijven die voldoen aan die objectieve criteria, zonder toe te geven aan de verleidingen van de markt. We volgen dus een doordachte aanpak in plaats van op automatische piloot te beleggen en te proberen om een snelle, maar weinig waarschijnlijke winst te boeken. Wij beheren de ons toevertrouwde vermogens met andere woorden zoals de generaties voor ons dat deden: we selecteren onze beleggingen zorgvuldig met oog voor de lange termijn en beperken het risico op kapitaalverlies tot een minimum.